روز بیست و چهارم خرداد بالاخره بر تردید و اهمال کاری حاصل از کمال‌گرایی ام غلبه کردم . بالاخره برای تشکیل سایت اقدام کردم. می خواستم حتما تا قبل از پایان بهار و رسیدن تابستان سایت آماده شود. اصولا تابستان فصلی است که باغداران ثمره باغشان را می چینند.تقریبا یک سال پیش  یک شب پس از خواندن کتاب تولستوی و مبل بنفش بالاخره پیج کتاب اینستاگرامم به نام @Purple_rain_life  را تشکیل دادم .البته بعداز حدود یکسال نام پیج را به دلایل حرفه ای به @dr.banafsheh.hakimi تغییر دادم. سالها بود که انتظار روز مناسب ،وقت خالی و تجربه کافی، موانع شروع من بودند. ولی با شروع کارم هر روز وقت ایجاد کردم و تجربه بدست آوردم. هر روز یاد گرفتم و رشد کردم. گاهی نا امید شدم،همان فکرهایی که به سراغ همه آمده است: این همه پیج کتاب هست، من چه مزیتی دارم که بتوانم موفق شوم؟، حالا چه کسی کتاب می خواند که به پیج من هم علاقه نشان بدهد! ،و کلی منفی بافی های دیگر.

امروز یکی از بزرگترین روزهای زندگی من است. چون قدم اول را برداشته ام و قدم اول، مهم‌ترین قدم است. با اینکه بسیار برنامه ریزی کردم، سوژه پیدا کردم و نوشتم و خواندم ، باز هم راه پیش رویم تاریک است و تنها یک قدم جلوتر را می بینم.

شروع کردم،با تکیه بر توانایی ها و شوقم و امید به حمایت آنانکه هم فکر و همراه من بوده و هستند. دوست دارم آنچه می دانم و هنوز هم در حال آموختنش هستم را با شما به اشتراک بگذارم و برای شما نمونه ای از فردی باشم که به دنبال آرزوها و علاقه واقعی اش رفت . هرچند شاید تا چهل و چند سالگی کمی تاخیر کرده ام. من دکتر بنفشه حکیمی حدود بیست سال در سمتهای مختلف شرکتهای دارویی فعالیت کردم ،بدون اینکه شغلم را دوست داشته باشم. در تمام زندگیم می نوشتم. نوشتن و خواندن رویای دست نیافتنی من بوده است.

تولد دخترم فرصتی بود که از شغلم دور شوم و فرصت سبک و سنگین کردن رویای نوشتن و خواندن را بدست آوردم. از یکسال پیش تا کنون تصمیم قطعی برای انجام کار دلخواهم بر خلاف رشته تحصیلیم گرفتم و این روزها واقعا از تمام وقتهای کار کردنم لذت می برم.رویای من کمک به افراد برای درک لذت خواندن و نوشتن است.

من به عنوان یک داروساز که خودش را پیش از موعد بازنشسته کرده است هرگز به درمان دارویی معتقد

نبودم و خودم تا حد امکان از دارو استفاده نمی کنم! شاید همین نکته انجام شغلم را برایم سخت کرده است. به نظر من خواندن و نوشتن شفاست. خودتان پزشک خودتان باشید و با کاغذ و قلم روح و جانتان را درمان کنید.